Als vuur het symbool is voor de levengevende kracht die het universum bezielt, dan staat water voor de liefde waardoor de ziel deze kracht kan opnemen. De zon doet de zaden uitlopen, doch alleen nadat water de grond eerst doordrenkt en vruchtbaar gemaakt heeft. Vuur vertegenwoordigt actie, water vormloosheid of passiviteit. Water moet niet gezien worden als een symbool voor zwakheid, maar voor de innerlijke zijnstoestand en het langzaam tot leven komen van het zaadje. In extreme situaties zijn water en vuur natuurlijke vijanden; water dooft vuur, terwijl een vlam bijvoorbeeld onder een pan het reeds vormloze water zal oplossen in stoom. Aan de andere kant kan leven geen stand houden noch tot ontwikkeling komen zonder de vermenging van deze twee tegengestelde elementen.
Deze paradox heeft alchemisten en anderen ertoe gebracht een transformatie - waarmee niet op een gewone verandering wordt gedoeld, maar op een plotselinge evolutie van een gefragmenteerde naar een geïntegreerde staat - te omschrijven als de vereniging van vuur en water. Het symbool hiervoor is de hermafrodiet. Een indringender beeld voor de tegenstelling tussen man en vrouw in een traditionele samenleving met een zo rigide scheiding naar geslacht en maatschappelijke rol is nauwelijks denkbaar. Het beste symbool voor deze versmelting echter is denk ik toch de zespuntige ster. Dit is een zeer oud teken, dat verder teruggaat in de geschiedenis dan het hedendaagse gebruik, als symbool voor het jood zijn, doet vermoeden. De naar boven gerichte vuurdriehoek sluit aan bij de naar beneden wijzende waterdriehoek - een beeld voor het leven dat vanuit een enkelvoudig centrum naar alle richtingen vertakkingen heeft.
Een rivier behoudt in essentie altijd haar karakter, hoe zeer ook het water in de rivier voortdurend verandert, en daarom symboliseert de rivier het ware ik, dat ondanks alle uiterlijke veranderingen constant blijft. Vuur symboliseert, met andere woorden, wat we doen en water wat we zijn.
Alle rivieren monden in de zee uit. Hoewel het menselijk ego zich van de rest van de wereld wil afscheiden, herinneren onze instincten - de waterdimensie van onze persoon - ons aan onze harmonie met het universum. De westerse cultuur heeft de nadruk gelegd op het unieke en van de wereld afgescheiden individu. De tarot zal de uniciteit van het individu geenszins ontkennen - hoe zou hij dat ook kunnen, het unieke van de afzonderlijke lezingen benadrukt deze notie immers. Toch definieert de tarot een individu als een combinatie van elementen. Ik wil er in dit verband op wijzen dat een astrologische horoscoop hetzelfde leert; een horoscoop gaat immers uit van de twaalf huizen en de twaalf tekens van de dierenriem. Eén van deze elementen vormt voor een individu zíjn essentiële band met de rest van het leven.
De Bekers tonen een innerlijke ervaring die eerder in beweging is dan definieert, die eerder opent dan beperkt. Bekers staan voor liefde en verbeelding, vreugde en vreedzaamheid, harmonie en verbazing. Zij 1aten zien dat liefde de Weg naar de Geest is. Onder liefde moeten we hier verstaan zowel de liefde die wij aan anderen geven, als de liefde die wij van anderen en, op gelukkiger momenten, van het leven zelf ontvangen.
Waar het leven fysieke of emotionele actie vereist, symboliseren de Bekers het probleem van passiviteit. Alle aanzetten tot het ondernemen van iets of het oplossen van een ingewikkeld probleem vallen uiteen in vaagheid, apathie of inhoudsloze dromen. Staven bezielen Bekers, Zwaarden definiëren en sturen deze emotionele energie en verlenen steun bij het uitwerken van problemen (hoewel een luchtstorm het vredige water zal beroeren), terwijl Pentakels de fantasieën weer vaste grond geven in de vorm van werkelijke projecten.