De Ridder is een minder ontwikkelde figuur dan de Koningin en Koning en heeft nog niet geleerd zijn verbeelding af te stemmen op de wereld. Op zijn kaart overheerst daarom de droom: het langzaam voortschrijdende paard en de Ridder die in de bekoringen van zijn beker, een symbool van verbeelding, opgaat. We zien eveneens dat de creatieve energie hier minder krachtig is dan bij de andere hofkaarten van deze kleur. Er stroomt slechts een kleine rivier door verdord land. De Ridder heeft nog niet geleerd dat de ware verbeelding door activiteit en niet door fantasie wordt gevoed. Ik bedoel hiermee dat wanneer we niets met onze dromen doen, deze vaag zullen blijven en geen verband met de rest van ons leven houden.
Wij kunnen ons afvragen waardoor zijn dromen worden gevoed: door innerlijke beginselen, zoals in mythen of archetypische kunst, of door genotzucht, zoals bij dagdromen en escapistische films en boeken? De Engelse dichter Samuel Taylor Coleridge heeft een onderscheid gemaakt tussen `verbeelding' en `verzinsels'. Beide bevrijden de mens van zijn alledaagse ervaringen en waarnemingen. Verbeelding berust echter op en leidt ook tot inzicht in de onderliggende spirituele waarheid; verzinsels zijn daarentegen alleen maar de bron van fantasieën, die, hoe opwindend ze misschien ook zijn, geen werkelijke betekenis hebben. Ze komen voort uit het ik en niet uit het onbewuste.
Uit zijn beker komt niets (zie ter vergelijking de volgende kaart, de Schildknaap). Hij heeft de beker ook niet bewerkt zoals de Koningin. Bij een Ridder draait het om activiteiten en betrokkenheid. Water symboliseert aan de andere kant echter ook passiviteit. Deze tegengestelden zijn voor deze Ridder heel moeilijk te verzoenen. Door zijn fundamentele overgave aan de wereld te loochenen, ontneemt hij zijn verbeelding de kans om iets voort te brengen.
Hij is een Ridder en daarom kan de buitenwereld van actie en seks hem ook aantrekken wanneer hij in zijn gedachten en fantasieën opgaat. Soms zal zijn passiviteit niet meer dan een pose zijn, die hij misschien zelfs overdrijft om de verlangens en verleidingen te negeren die zijn rust zouden kunnen verstoren. In romantisch opzicht kan de Ridder een minnaar voorstellen die zich niet wil engageren en die dan misschien wel aantrekkelijk is, maar toch passief, teruggetrokken of narcistisch blijft.
Deze hardere kanten van de Ridder hebben te maken met zijn conflicten. Zijn helm en voeten hebben vleugels, maar tegelijkertijd toont zijn paard, in al zijn traagheid, pit. Hij lijkt op de Dood, een symbool van transformatie. Wanneer de Ridder niet door de knieën gaat voor verantwoordelijkheden of begeerte, en wanneer hij werkelijk visie heeft en niet zozeer aan verplichtingen in de buitenwereld ontsnapt, kan hij zeer diep in zijn innerlijk kijken en zal hij de Ridder-energie gebruiken om zijn innerlijke wereld te ontdekken.
We zien de Ridder op uiteenlopende manieren reageren op de toenemende eisen die de buitenwereld aan hem stelt. Dit kan heel eenvoudig inhouden dat hij zichzelf tot actie aanspoort of gehoor geeft aan zijn meer lichamelijke verlangens. Het kan echter ook betekenen dat een passieve persoon tot actie of verplichtingen wordt aangezet die hij niet zelf wenst. Zonder uiterlijke tekenen van verzet te tonen kan hij werkelijk ontstemd over deze eisen zijn. Dit zou tot gevolg kunnen hebben dat er een muur wordt opgebouwd tussen de Ridder en de mensen die hem dwingen zijn verantwoordelijkheid op te pakken. Een dergelijke instelling kan resulteren in schijnheiligheid en manipulatie, soms zelfs in leugens en bedrog.