Wederom een succeskaart, nog sterker zelfs dan de Drie, want deze man staat op de trans van zijn kasteel en houdt de wereld in zijn hand. De tevredenheid die de kaart uitstraalt, verschilt echter wel van die van de Drie. Deze man is verveeld; zijn prestaties hebben alleen maar muren om hem heen gebouwd (een uiterst onplezierige situatie voor het element vuur) en de wereld die hij vasthoudt, is maar klein. Waite vergelijkt zijn verveling met Alexander, die, zo wordt beweerd, huilde toen hij de gehele bekende wereld had veroverd, omdat hij toen niet meer wist wat hij moest doen (korte tijd later overleed hij en dat zal wel een flinke steun in de rug zijn geweest voor deze legende).
Waite zegt in zijn commentaar dat de voorliefde van de Staven voor strijd en uitdaging niet betekent dat elke overwinning ook bevrediging schenkt. De vergelijking met de Vier, en ook met de Tien, ligt voor de hand. Op de Vier dansen een aantal mensen de ommuurde stad uit, hier staat iemand alleen, ingesloten door zijn eigen succes.
Waite geeft hier een van zijn mooiste formuleringen: `Verrassing, verbazing, betovering, moeilijkheden en angst'. Deze woorden tezamen beschrijven treffend de gemoedstoestand van iemand die zich hals over kop in nieuwe ervaringen stort. Als we veilige situaties en behaalde successen achter ons laten en het onbekende betreden, bevrijden we zoveel gevoelens en energie, dat de verbazing, verwondering en angst die daarbij horen niet te vermijden zijn. De kaart is heel sterk gericht op mensen die lange tijd in een onbevredigende of onplezierige situatie hebben geleefd en op een dag besluiten in één klap alles te veranderen.