Wederom een conflictkaart, maar nu op een hoger plan. Het ligt in de aard van de Staven om het leven te zien als een gevecht, maar in zijn gunstigste betekenis wordt vechten tot een opwindende strijd waarnaar begerig wordt uitgekeken. Vijven wijzen in het algemeen op problemen of verlies, maar het element vuur vertaalt problemen in wedijver en ziet daar zo'n beetje de enige manier in waarop mensen met elkaar en de samenleving in contact staan. De jonge mensen op de afbeelding vechten weliswaar met elkaar, maar ze willen elkaar niet verwonden. Zoals kinderen die riddertje spelen, slaan ze hun stokken tegen elkaar, zonder iemand te raken. Ze zijn niet uit op vernietiging, maar op het plezier dat de krachtmeting schenkt.
De opwindende concurrentiestrijd vereist een aantal regels alsmede gevoel voor sportiviteit, want anders kan een gevecht geen spel blijven. De Vijf op zijn kop geeft aan dat deze regels overboord zijn gezet en het gevecht meer serieuze en gemene trekken heeft aangenomen. Het spelkarakter is omgeslagen in verbittering en ontgoocheling, nu de deelnemers elkaar met voorbedachte rade proberen te verwonden of ruïneren. De levenshouding die bij het element vuur hoort, vereist vooral indien de wijsheid en het inzicht van de Zon afwezig zijn, een positieve reactie op het leven en niet een vertoon van de meer wrede aspecten. De omgekeerde Vijf doet weer denken aan de frase `het vuur is uitgedoofd'.