De blauwe luchten van de hofkaarten maken plaats voor de donkere mistroostigheid van de Tien en de Negen. Zoals Bekers Tien een gevoel van vreugde bij ons opriep, zo vervult Zwaarden Tien ons van pijn. Ondanks de extreme afbeelding staat de kaart niet voor de dood en zelfs niet voor geweld. De kaart verwijst eerder naar een reactie op problemen dan op de problemen zelf.
Eén zwaard is al genoeg om iemand te doden. De tien zwaarden in de rugzijde van de man, waaronder zelfs één in zijn oor, verwijzen naar de hysterie en gevoelens van de adolescent, zoals bijvoorbeeld `niemand heeft ooit zo geleden als ik' en `mijn leven is voorbij'. Merk op dat, in tegenstelling tot bij de Negen, in de verte de lucht opklaart - de zwarte wolken maken plaats voor zonneschijn - en dat, in tegenstelling tot bij de Vijf of de Twee, het water rimpelloos is. De situatie is lang niet zo slecht als ze lijkt.
Keer de kaart om en de zwaarden vallen van zijn rug af, is men geneigd te denken. Waite beschrijft de omgekeerde kaart als succes en voordeel, zij het niet van permanente aard. Als de situatie verandert, kunnen de problemen tijdelijk afwezig zijn. De betrokkene moet van deze welkome pauze gebruik maken om zijn - afhankelijk van de, praktische of geestelijke, behoefte - toestand te veranderen, zodat de oude situatie niet zal kunnen terugkeren. De kaart houdt verband met de omgekeerde Staven Tien; daar hebben we reeds gewezen op het gevaar dat ontstaat, als de stokken weer worden opgenomen wanneer de situatie tot rust is gekomen.