RIDDER De jonge Ridder wordt in al zijn jeugdigheid minder beperkt door de sociale verantwoordelijkheid van de Koning, alsmede minder ingetoomd door ervaringen, zoals de Koningin. Hij rijdt rechtop de storm in en zwaait, in zijn gretigheid om alle moeilijkheden te overwinnen, met zijn zwaard. Hij is moedig, sterk, handig. Maar hij neigt ook naar bandeloosheid en zelfs fanatisme. Hij erkent geen grenzen. Toch weet hij vaak niet hoe hij een lang gevecht moet volhouden. Hij verwacht dat zijn levensproblemen en vijanden direct onder zijn charge bezwijken en weet geen raad met situaties die langdurige en regelmatige aandacht vragen. Zijn enthousiasme suggereert ook een zekere onschuld, zoals een jonge Ridder die nog nooit een gevecht heeft verloren. Zijn moed, (hand)vaardigheid en bereidheid om alle problemen aan te pakken zijn soms een uiting van zijn vrees dat hij zijn onschuld, dat wil zeggen het grote vertrouwen in eigen kunnen, zal verliezen. Hij weet in zijn achterhoofd dat hij de grotere levensproblemen nog zal tegenkomen en zal moeten zien te overwinnen. In vele opzichten is hij de tegenhanger van Bekers Ridder, want hij richt al zijn energie op de buitenwereld; hij zal vermoedelijk nerveus worden wanneer hij in alle stilte met zichzelf wordt geconfronteerd.
Evenals bij de Koning en de Koningin krijgen zijn zwakheden bij de omgekeerde positie de overhand. Hij wordt extravagant, zorgeloos en buitensporig. Zijn aanval is overhaast, een verkeerde reactie op een situatie die een rustige, uitgekiende benadering vereist.